Húsið

Á svæðinu í kringum Borgartúnið hafa verið byggð og endurbyggð mörg hús.

Flest þeirra húsa eiga það sameiginlegt að vera stór, hafa ofvaxin bílastæði í kringum sig og hafa ekki útlitið með sér.

Eitt hús hefur sloppið.

Í jarðrinum á svæðinu er gamla Ó Johnson & Kaaber húsið.

Hús sem fjölmargir aka framhjá, sumir jafnvel daglega en sjá ekki.

Þegar ég fer framhjá sé ég eitt fallegasta hús borgarinnar. 

Ef vel er hlustað þá heyrist að húsið öskrar eftir því að fá hlutverk.

Varlega

Sum skilti eru augljós.  Sum eru meir að segja svo augljós að það er erfitt að átta sig á því af hverju þau voru sett upp.

Við þennan útgang sá einhver ástæðu að benda fólki á að fara varlega.

Ég fór ósjálfrátt að velta fyrir mér hvort einhver annar útgangur væri úr þessu porti fyrir þá sem vilja ekki vara varlega.

Fotspor

Nú er búið að friða fyrstu fótsporin á tunglinu.

Allir sem þangað fara í framtíðinni verða að passa sig á að stíga ekki á þau eða skemma á nokkurn hátt.

Á jörðinni fann ég þessi fótspor.

Eftir kött, varðveitt í steypu.

Mér þykir þau merkilegri en sporin á Tunglinu.

Þessi fótspor get ég séð án þess að fara langt.

En ég efast stórlega um að ég eigi erindi á tunglið.

Gos

Nýlega fór ég í ökuferð í Fljótshlíðina.

Á venjulegu fimmtudagskvöldi er það fínn staður til að vera einn með sjálfum sér.

Núna var vegurinn fullur af bílum á leið í báðar áttir.

Allir voru þar af sömu ástæðu og ég.

Skoða gos.

Fögur er hlíðin

Eftir að hafa skoðað gosið stoppaði ég eitt augnablik við Hlíðarendakot.

Þar sem fyrr var oft kátt og krakkar léku saman.

Þegar ég horfði á hlíðina, stjörnurnar og norðurljósin skildi ég vel af hverju Gunnar ákvað að vera kyrr. 

Selur

Sá sel á sundi í Húsdýragarðinum.

Ég vissi bara ekki að selur teldist vera húsdýr.